Even durf ik deze letters bijna niet te tikken, laat staan te versturen want het is inmiddels al vijf jaar geleden dat ik vanuit mijn coachingspraktijk een bericht de wereld in heb gestuurd. En gelijk zijn er dan allerlei onvriendelijke gedachten zoals dat het toch wel erg onprofessioneel van me is om zo lang niks te laten horen, niemand er meer op zit te wachten en ga zo maar door. Gelukkig is het inmiddels zo dat ik die stem nog wel hoor maar me er niet door laat tegenhouden en er zelfs niet echt onrustig meer van word. Hoe ik dat voor elkaar heb gekregen? Dat vertel ik je graag, wie weet haal je er inspiratie uit om ook wat vriendelijker voor jezelf te kunnen zijn.
De winst van vriendelijkheid
Zelfliefde. Ik krijg een beetje kriebels van het woord, en al helemaal van het plaatje dat ik erbij in mijn hoofd heb: iemand die zichzelf knuffelt met beide armen om zich heen en dan zo’n dweperig glimlachje erbij. Dat zegt natuurlijk veel over mij, maar mogelijk herken je dat wel. En toch heb ik niet echt een beter woord om te omschrijven waar het hier over gaat. Dan is er gelijk een hele zin nodig, zoals: vriendelijker zijn voor jezelf, minder hard oordelen en ruimte maken voor alles wat voedend voor je is. Dat is wat ik er in ieder geval mee bedoel.
En het klinkt mooi toch? Hoe fijn zou het zijn als dat je zou lukken… want wat het oplevert laat zich raden: in de eerste plaats veel meer ontspanning. Niet alleen in je hoofd maar ook in je lichaam, want door al die kritische gedachtes en de hoge lat die we voor onszelf vaak stellen gaan je schouders vanzelf strak staan en schieten de stresslevels in je systeem makkelijk omhoog. Met alle gevolgen van dien.
Naast ontspanning levert het ook nog eens veel meer energie op als je milder voor jezelf kunt zijn. Want het is ontzettend vermoeiend om steeds zo hard je best te doen omdat je niet gauw vindt dat iets ook echt goed (genoeg) is. En het is makkelijker om goed voor jezelf te zorgen op alllerei terreinen, waardoor je ook weer energie oplaadt.
En hierom lukt het vaak niet
Maar helaas is het vaak nog niet zo makkelijk. We hebben allemaal wel een kritische stem in ons hoofd die commentaar levert op alles wat we doen (of niet doen). Die ons aanspoort tot meer, beter, sneller… en voor wie het nooit goed genoeg is. De mijne noem ik de Vrouw met de Zweep: haar in een paardenstaart strak naar achteren, in het zwart gekleed met natuurlijk van die lange leren laarzen en dan zo’n grote zweep erbij waarmee je lekker hard kunt uithalen.
Ik maak het nu een beetje grappig maar dat is het eigenlijk helemaal niet, want het grootste deel van mijn leven heb ik haar heel serieus genomen en had ik niet eens door dat ze bestond omdat ik er helemaal mee samenviel. Ik dacht dat zij mij was, als je dan snapt wat ik bedoel. En het gekke is dat ze het ook wel goed bedoelt, met al die strengheid en het streven naar dingen zo goed mogelijk doen. Daarmee probeert ze me te beschermen tegen ‘falen’… en de pijn van afwijzing.
Maar ondertussen was ik niet vrij (aan de buitenkant wel, maar van binnen niet), en voelde ik me regelmatig ellendig als ik niet aan mijn (lees: haar) standaard voldeed. Waardoor ik nog beter mijn best ging doen, harder ging werken en op allerlei manieren afleiding zocht om maar niet te hoeven voelen wat het effect was van al die kritische gedachten. En zo werkt het bij velen van ons.
Dus wat kun je doen?
Er zijn veel wegen naar Rome en je kunt op allerlei manieren aan de slag om jezelf te bevrijden van zelfafwijzing (nog zo’n woord) en kritiek. Maar bewustwording is hoe dan ook de eerste stap: je kunt er pas iets mee als je bewustzijn hebt op jouw eigen innerlijke criticus en hoe die zich precies laat gelden. Daarna is het zaak om te onderzoeken waartegen zij (of hij) je probeert te beschermen: welk gevoel ligt eraan ten grondslag? Jan Geurtz heeft hier een mooi boek over geschreven getiteld ”Verslaafd aan Liefde”. Maar je eigen lichaam heeft je ook veel te vertellen.
Mijn bevrijding begon toen ik na vele jaren van zelfonderzoek en persoonlijke ontwikkeling in aanraking kwam met lichaamswerk. Daardoor ging ik van begrijpen naar voelen wat er nodig was om werkelijk mezelf te kunnen zijn. Ook de Vrouw met de Zweep leerde ik nog beter kennen – en dan vooral wat zij nodig had om milder te kunnen zijn en meer achterover te leunen. In de basis komt het neer op het vinden van veiligheid en stevigheid in jezelf; niet door wat je dóet maar door te ervaren wie je bént. En je lichaam is daarbij een belangrijke sleutel. Wil je meer tips? Download dan het gratis e-book dat ik heb geschreven getiteld “3 sleutels voor een vrij en gelukkig leven”.
Nog even over mij
Er is natuurlijk wel een reden voor de lange stilte: in 2016 werd ik voor het eerst moeder en twee jaar later kreeg ik er nog een dochter bij. Het was een bewuste keuze om het grootste deel van mijn aandacht en energie te steken in het moederschap en om er te zijn voor mijn kinderen. Wel ben ik altijd blijven coachen: op individuele basis en met veel plezier. Maar de trainingen, retraites en marketing (waaronder het schrijven van berichten en posten op social media) heb ik tijdelijk in de ijskast gezet.
Nu is het zo dat de meiden alweer 3 en 5 jaar zijn en ik voel dat er ruimte komt om weer meer naar buiten te treden met mijn werk. Daartoe heb ik me het afgelopen jaar bezonnen op wat ik precies doe en voor wie, en het resultaat daarvan is een hele nieuwe website en een bepaalde lijn in de berichten die ik vanaf nu met je zal delen. In essentie gaat het over het begeleiden van mensen naar een leven in echte vrijheid. Uit je hoofd, in je hart komen en steeds meer worden wie je werkelijk bent. Spreekt dat je aan? Je bent van harte welkom voor een gratis sessie waarin ik alvast een aantal tips met je deel en we samen kijken of ik iets voor je kan betekenen.
Ik vind het altijd leuk om te horen wat dit bericht in je oproept, dus als je commentaar of feedback wilt geven dan graag. Dat kan hieronder: