Er is lijden in het Leven.
Dat is de eerste ‘edele waarheid’ in het Boeddhisme – en een feit waar we ons graag en vaak tegen verzetten. Want: pijn is niet fijn. Toch is het een heel goed idee om te accepteren dat dit zo IS.
Maar daar moest ik mezelf wel even aan helpen herinneren, toen ik al op dag 1 van de reis het haar van mijn jongste vasthield terwijl ze haar maaginhoud leegde boven de wc pot. Of toen ik de dag daarna zelf ging. Of bij het insmeren van mijn 68 zandvliegbulten (inclusief allergische reactie) die de paradijselijke strandervaring behoorlijk verpestten. De dodelijk kwallen en Chinese toeristen met een selfie-verslaving maakten het er niet veel beter op.
Ik had natuurlijk gruwelijk chagrijnig kunnen worden. En to be honest kwam er op dag 7 ook een moment dat ik huilend naar huis wilde gaan, na de zoveelste tegenslag. Na zes nachten van gemiddeld zo’n twee uur slaap (#jetlag) was ik ein-de-lijk in slaap gevallen. Om een paar uur later wakker te worden van mijn oudste, die aan mijn bed stond met een acute oorontsteking. Op de avond voordat we naar een prachtig huisje op het strand zouden vertrekken om te gaan snorkelen.
“Ja sorry schat, je mag de komende week wel het water niet in”. Echt, ik kon wel janken.
Dus het lukt niet altijd :).
Maar. Het had heel veel erger kunnen zijn. In mijn vorige leven had ik mezelf goed afgestraft, met opmerkingen als “tja, je hebt je ook niet goed voorbereid”, “waarom moet je dan ook zo nodig je gezin meeslepen naar de andere kant van de wereld” en “dat krijg je er nou van”.
Waardoor ik inderdaad chagrijnig zou zijn geworden, met uitvallen naar de kinderen en verwijten aan het adres van mijn man als gevolg. Niet omdat die iets verkeerd gedaan had, maar gewoon omdat hij in de buurt was.
Nu koos ik een andere route. Na de zandvliegjes en de oorontsteking was mijn grens bereikt en heb ik al mijn oude programmering het raam uit gegooid (sorry pap). Ik keek mijn man aan en zei: “en NU gaan we naar dat vijfsterrenhotel”.
Gevolg? Drie heerlijke dagen op een dik matras met airconditioning, buffet, activiteiten voor de kinderen en massage service. Oh ja, en een gapend gat in het reisbudget, maar dat kon me dus niks meer schelen.
Opgeladen en vol goede moed doken we vervolgens de diepe jungle in. Wat daar gebeurde is voer voor een ander blog, maar het werd in ieder geval een stuk leuker.
Dankbaar dacht ik terug aan de Vipassana training en alle andere mediatie oefeningen sindsdien. Want mediteren doe je niet om Zen te worden, maar om te leren zitten met wat er IS. En om ruimte te creëren om niet vanuit automatische patronen te reageren maar meer bewust te kiezen voor wat dienend voor je is.
En dat brengt me bij de eerste van drie vaardigheden die niet alleen een reis maar het leven in het algemeen echt een stuk leuker maken.
1) Met je blote billen op een mierenhoop blijven zitten
Oftewel: leren lijden. Wat vooral betekent ophouden met het verzet tegen die eerste nobele waarheid, namelijk het gegeven dat er lijden IS. Ga ermee zitten. Adem. Voel. En doe niks.
Dat laatste, dat is de truc. In mijn geval betekende dat bijvoorbeeld niet krabben en geen Chinezen overboord gooien. Want meestal verergert dat de zaak alleen maar.
2) Lief zijn voor jezelf
In plaats van de innerlijke zweep erover te halen als er dingen anders gaan dan gepland, kun je ook eens stilstaan bij wat je behoefte in het Nu is. En daar dan voor gaan zorgen.
Een vijfsterrenhotel bijvoorbeeld. Maar soms is het zo simpel als het dichtklappen van de laptop en een rondje gaan lopen. Of de lauwe bak koffie teruggeven en vragen om een nieuwe.
3) Lichaamsbewustzijn opbouwen
Boeddha ging na die eerste edele waarheid, er is lijden, nog veel verder. Met als goede nieuws dat er ook een weg uit het lijden is en een achtvoudig pad dat daartoe leidt. Nu ben ik zelf geen Boeddhist (al vind ik wel heel veel dingen mooi en waardevol aan deze leer) en wil ik jou al helemaal niet bekeren. Maar dat er een weg uit het lijden is, daar ben ik van overtuigd.
En die begint in mijn optiek bij het leren (her)kennen van je automatische patronen, verwondingen en mechanismen uit je kindertijd die ooit dienend waren maar je nu vooral in de weg zitten. Is dat makkelijk? Nee. Maar wel zeer de moeite waard.
Je belangrijkste helper bij deze heldentaak is je eigen lichaam. Want DAT is waar je kwetsuren en patronen voelbaar worden. En waar je ze kunt veranderen. Het is ook de plek waar je contact kunt krijgen met wat JIJ eigenlijk wilt en wat je nodig hebt. Altijd in het Nu.
Hulp bij nodig? Dan ben je welkom. Er is weer wat ruimte in mijn agenda voor individuele sessies en de intake is gratis.
Warme groet,
Selena